گیربکس های مغناطیسی تکنولوژی جدیدی از سیستم های انتقال قدرت هستند که عمده مشکلات گیربکس های مکانیکی را ندارند. یکی از مهمترین مشخصه این گیربکس ها انتقال توان بدون تماس فیزیکی است. گیربکس های مغناطیسی به دلیل نداشتن تماس فیزیکی میان روتورهای داخلی و خارجی، بسیاری از مشکلاتی که به دلیل تماس فیزیکی گریبان گیر گیربکس های مکانیکی بوده است را ندارد. به عبارت دیگر این مشخصه و خصوصیت ذاتی باعث عدم تماس مکانیکی اجزای روی شافت های ورودی و خروجی شده و این موضوع به نوبه ی خود مشکلات بعدی را از بین می برد. مشکلاتی چون نیاز به روانکاری های دوره ای، کاهش سر و صدا و ارتعاشات، نیاز به تعمیرات دوره ای در این گیربکس ها یا وجود ندارد و یا بسیار کمتر از گیربکس های مکانیکی است. شکل 1 شماتیک یک گیربکس مغناطیسی را نشان می دهد.
شکل 1: شماتیک یک گیربکس مغناطیسی
نحوه کار این گیربکس ها به این صورت است که به جای درگیری دوچرخ دنده مکانیکی، قطب های ناهمنام دو آهن ربا در هرمقطع روبروی یکدیگر قرار می گیرند و باعث انتقال قدرت میشوند.
تنها محدودیت این نوع گیربکس، محدودیت گشتاور آن است که موجب میشود تحقیقات و مطالعات زیادی در هر کاربرد خاص برروی این گیربکس صورت گیرد. علت این محدودیت در گیربکس های مغناطیسی لغزش قطب های آهنرباست، زیرا اگر گشتاور اعمالی از گشتاور مجاز این نوع گیربکس تجاوز کند باعث ایجاد لغزش و درنتیجه عدم کارکرد مطلوب گیربکس میشود. از موارد مهم در طراحی این نوع گیربکس، انتخاب صحیح درایو، فاصله هوایی و چگالی گشتاور مورد نظر است. یکی دیگر از مزایای گیربکس های مغناطیسی وجود انواع متنوعی از چرخدنده های مغناطیسی است که این امر باعث ایجاد تنوع زیاد در طراحی گیربکس های مغناطیسی میشود. شکل 2 نشان دهنده یک سیستم انتقال قدرت ساده مغناطیسی میباشد که نوع چرخدنده مغناطیسی استفاده شده در آن همانند چرخدنده ساده مکانیکی میباشد. این نوع گیربکس مغناطیسی، ساده ترین نوع از انواع گیربکس های مغناطیسی میباشد.
شکل 2: سیستم انتقال قدرت مغناطیسی با چرخدنده مغناطیسی ساده
